Erkek hindi, anavatanı Amerika olan ve oradan dünyaya yayılan tavukgiller grubuna ait büyük bir kümes hayvanıdır. Hindi, boyun ve baş kısmının çıplak olması ve yeşil ile kahverengi tonlarında tüylere sahip olmasıyla bilinir. Erkek hindiler, dişi hindilerden genellikle daha büyük ve ağırdır. Erkek hindiler yaklaşık olarak on kilogram ağırlığında olabilirken, dişi hindiler dört veya beş kilogram daha hafiftir.

Erkek hindiler genellikle eti için kırsal alanlarda yetiştirilir, ancak yumurtası için de yetiştirenler vardır. Erkek hindiler, üremenin devamını sağlamak için de gereklidir. Erkek hindiler, dişi hindilerle aynı anda kuluçkadan çıksa bile, beş aylık olana kadar cinsiyetleri dışarıdan fark edilmez. Beş ay sonrasında, erkek hindilerin yürüyüşü ve kabarmaları ile erkek oldukları anlaşılır.

Erkek hindiler, dişi hindilerle beraber çiftliklerde yetiştirilir. Bu çiftlik hayvanları, sanayi sektörüne dönüşmüş olup sofralarımızı süslemektedir. Hindilerin yetiştirilmesi, diğer çiftlik hayvanlarına göre daha zor ve özen gerektirir. Kümesin büyüklüğü ve kapalı olması, aydınlatması, ısınması, ışıklandırması iyi olmalıdır. Ayrıca tabanın en az on santimetre yüksekliğinde çam talaşı serpilmesi gerekmektedir. Kuluçka dönemi de aynı özeni gerektirir. Hindi, yaklaşık yirmi sekiz gün kuluçkaya yatar ve en fazla on sekiz yumurta bırakır. Kuluçkaya yatacak dişi hindilerin on tanesi için bir erkek hindi bulunmalıdır. Yumurtaların kırık, kirli, sivri veya pürüzlü olmaması ve döllenmiş olması gerekmektedir. Kuluçka yerine hindi kolaylıkla girebilmelidir. Yumurtalar ya hindinin altında ya da kuluçka makinesinde çıkartılmalıdır.

Civcivler gelmeden önce kümes iyice dezenfekte edilmeli ve on iki saat önceden ısıtılmalıdır. Civcivler çok hassas olup hemen ölebilirler. Kümes sıcaklığı otuz altı derece olmalıdır ve her hafta üç derece azaltılmalıdır. Yemek yönünde ilk gün şekerli su verilmeli, mideleri temizlensin diye. Sonrasında protein almaları için yem verilmeli ve bu süreç yaklaşık kırk beş gün sürmelidir. Bu sürenin ardından protein azaltılarak vitamin takviyesine başlanmalıdır. Vitaminler strese iyi gelmektedir. Altmış günlük olunca hindiler meraya çıkartılmalıdır. En çok ölümler palaz döneminde ve stresten kaynaklanmaktadır. Bu nedenle her gün bir saat artırarak meralarda bırakılarak beslemeleri kolay olur. Anaç hindiler olduklarında metrekareye iki veya üç tane, damızlık için ayrılan erkek hindiler ise bir tane bırakılır.